Η Ιωάννα Λαμπίρη-Δημάκη ήταν ένας από τους πυλώνες της σύγχρονης κοινωνιολογικής σκέψης στην Ελλάδα. Έχοντας αποφοιτήσει από το LSE το 1962, εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως υπεύθυνη ερευνών στο ΚΕΠΕ και στο ΕΚΚΕ προτού μεταβεί στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας. Το πλούσιο συγγραφικό της έργο διακρίνεται για την χρήση εμπειρικής έρευνας για την μελέτη της Ελληνικής κοινωνίας. Το έργο όμως που την έκανε ευρύτερα γνωστή και την καθιέρωσε ως πρωτοπόρα μορφή της κοινωνιολογίας, είναι η κλασσική τριλογία "Η κοινωνιολογία στην Ελλάδα σήμερα (1986-2000)" για το οποίο η ίδια έλεγε ότι παρουσιάζοντας τις κυριότερες τάσεις της κοινωνιολογικής εργασίας που γίνεται σήμερα στον τόπο μας, μπορούμε ίσως να συζητήσουμε για τις δυνατότητες αλλά και τα όρια της κοινωνιολογικής επιστημονικής κοινότητας.

Τα έξι κείμενα που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο αποτελούν μια μικρή συνέχεια της παραπάνω συζήτησης μιας και η ιδέα για την συγγραφή του ανήκει στην Ιωάννα Λαμπίρη-Δημάκη η οποία και την πρότεινε στους επιμελητές με στόχο να ανοίξουν επιμέρους επιστημονικοί διάλογοι σε κάθε ειδικότερη κοινωνιολογική κατεύθυνση ξεχωριστά και περισσότερο επικεντρωμένα.